Γιατί οι γυναίκες δε γεννάνε πια φυσιολογικά, όπως τα παλιά χρόνια;
Γιατί οι γυναίκες στην ιστορία των χρόνων, όλο και λιγότερο, γεννούν φυσιολογικά; Πόσο υπεύθυνη είναι η ίδια η έγκυος για την έκβαση της εγκυμοσύνης της και γέννας της; Πώς μπορεί να διδαχτεί από τις προηγούμενες γενιές; Ας προσπαθήσει να επιστρέψει στον τρόπο σκέψης και τρόπο ζωής της μητέρας ή ακόμα καλύτερα της γιαγιάς της και να δούμε τι θα συμβεί.
Αρχίζω υπενθυμίζοντας ότι οι γυναίκες τότε δεν είχαν το άγχος και το φόβο για την εγκυμοσύνη και τον τοκετό τους, που έχουν σήμερα. Τότε, αυτό αντιμετωπιζόταν σαν μια απολύτως φυσιολογική και υγιής κατάσταση, παρότι δε είχαν τα ιατρικά μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας σήμερα και μας παρέχουν μεγαλύτερη ασφάλεια.
Γι’αυτό κυρίες ηρεμήστε. Αποβάλλετε το άγχος. Μη δέχεστε να συμμετέχετε σε συζητήσεις κινδυνολογίας και μοίρασμα ανάλογων δυσάρεστων ιστοριών. Ακούτε μόνο ευχάριστα. Ό,τι βάζουμε στο μυαλό μας επηρεάζει και το σώμα μας. Αυτή είναι μια από τις βασικές αρχές της νοερής απεικόνισης. Στο μυαλό μας φανταζόμαστε τα πράγματα, όπως θέλουμε να λάβουν χώρα στην πραγματικότητα. Για το λόγο αυτό, κάθεστε αναπαυτικά και νιώθετε ήρεμες και χαλαρές. Οραματίζεστε το μωρό σας να έχει πάρει την ιδανική θέση για έναν τοκετό, ένα φυσιολογικό τοκετό, που θα είναι ήρεμος, γρήγορος και ασφαλής.
Τα παλιά χρόνια, οι γυναίκες περνούσαν περισσότερες ώρες όρθιες. Για να πάνε κάπου, περπατούσαν. Όταν κάθονταν, χρησιμοποιούσαν ξύλινες καρέκλες, που τους επέτρεπαν να κρατούν όρθιο τον κορμό τους. Επίσης έκαναν πολλές εργασίες σκυφτές, όπως να δουλεύουν στα χωράφια και να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού.
Σε αντιδιαστολή, σήμερα, η γυναίκα γυρνάει από τη δουλειά της, όπου πέρασε την περισσότερη μέρα καθισμένη, οδηγώντας. Πιθανά η πλάτη της θέση του καθίσματος του αυτοκινήτου, να έχει μια κλίση προς τα πίσω, για να είναι πιο αναπαυτική. Στη συνέχεια, στο σπίτι, για να ξεκουραστεί, βουλιάζει στον αναπαυτικό καναπέ της, βλέποντας τηλεόραση, με τον κορμό της να εξακολουθεί να κλίνει προς τα πίσω. Οι συχνές συστάσεις από τους γιατρούς και συγγενείς για ανάπαυση και προσοχή, την οδηγούν να περνά πολλές ώρες ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Το σκύψιμο, έχει καταστεί μια απαγορευμένη κίνηση από τη σύγχρονη έγκυο. ‘Μη σκύψεις”, “μη σηκώσεις” σπεύδουν να της φωνάξουν, αυτοί που είναι κοντά της.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η στάση της εγκύου με άξονα κάθετο ή με κλίση προς τα εμπρός, όπως ήταν τα παλαιότερα χρόνια, πέρασε, με το σύγχρονο τρόπο ζωής, σε άξονα με κλίση προς τα πίσω.
Ποιές είναι οι επιπτώσεις της αλλαγής της στάσης του σώματος;
Πριν αναλύσουμε τις επιπτώσεις ας αναφέρουμε δυο βασικά στοιχεία της φυσιολογίας ου τοκετού. Πρώτον, η ιδανικότερη θέση για να βγει εύκολα ένα μωρό είναι όταν το κεφαλάκι του προβάλλει προς τα κάτω, το πίσω μέρος, το ινίο, είναι μπροστά και το πρόσωπό του κοιτάζει προς τα πίσω δεξιά της σπονδυλικής στήλης. Δεύτερον, το χαμηλότερο σημείο του κεφαλιού είναι η μικρή πηγή, το σημείο που συναντιόνται, αλλά ακόμα δεν έχουν ενωθεί, τρία οστά του κρανίου, το ινιακό και τα δυο βρεγματικά. Η μικρή πηγή ακολουθώντας τη βαρύτητα, τείνει να προσεγγίζει το πιο χαμηλό σημείο του σώματος της εγκύου.
Στην περίπτωση που άξονας του σώματος της εγκύου τις περισσότερες ώρες της μέρας είναι κάθετος ή/ και κλίνει προς τα εμπρός, το κεφαλάκι του μωρού, ακολουθώντας τη βαρύτητα, θα γυρίσει ώστε να κοιτάζει πίσω και η μικρή πηγή, θα τοποθετηθεί μπροστά. Έχοντας πάρει την ιδανική θέση, θα συνεχίσει φυσιολογικά τη διαδικασία της εμπέδωσης, το σταδιακό κατέβασμα δηλαδή στη λεκάνη.
Αν ο άξονας έχει κλίση προς τα πίσω, η μικρή πηγή θα τείνει προς το χαμηλότερο σημείο του κορμού της εγκύου, που είναι το κατώτερο τμήμα της σπονδυλικής της στήλης. Αν και το κεφαλάκι έχει μια τάση να ακολουθεί το δρόμο για την ιδανική θέση, εδώ έχουμε πιο πολλές πιθανότητες ο μωρό να αποκτήσει τη λεγόμενη οπίσθια θέση. Η μικρή πηγή είναι κοντά στη σπονδυλική στήλη και το μωρό κοιτάζει εμπρός. Αυτή η θέση δημιουργεί δυσκολίες στην εμπέδωση και έξοδο του μωρού. Ακόμα κι αν είναι η θέση του είναι πρόσθια, η βαρύτητα εδώ δε βοηθά στην εμπέδωση, γιατί το κεφαλάκι αναγνωρίζει ώς χαμηλότερο σημείο τη σπονδυλική στήλη κι όχι την έξοδο της λεκάνης.
Πώς να βοηθήσετε, λοιπόν, το μωρό σας να πάρει την ιδανική θέση, για να γεννηθεί φυσιολογικά;
Προσπαθείτε λοιπόν να είναι πιο όρθια η θέση του κορμού σας ή/και λίγο να κλίνει εμπρός. Οι μεγάλες μπάλες γυμναστικής βοηθούν πολύ σε αυτό. Αγοράστε ένα μέγεθος κατάλληλο. Όταν κάθεστε τα ισχία σας πρέπει να βρίσκονται λίγο πιο ψηλά από τα γόνατά σας. Μπορείτε να κάθεστε στη μπάλα και να τρώτε, να βλέπετε τηλεόραση και να χαλαρώνετε. Μπορείτε να κινείστε ελαφρά, δεξιά-αριστερά ή μπρος-πίσω, γεγονός που διατείνει και ανακουφίζει τους μυς της κορμού. Γύρτε τον άξονά σας προς τα εμπρός με το να στηριχτείτε ελαφρά στο τραπέζι που βρίσκεται μπροστά σας.
Βάλτε το περπάτημα στην καθημερινότητα σας.
Όταν κάθεστε στο καναπέ, βάλτε μαξιλάρι στην πλάτη, για να μείνει όρθια και καθίστε οκλαδόν, που βοηθά στη διάταση των μυών και τενόντων της πυέλου και του εσωτερικού των μηρών. Προετοιμάστε τους, γιατί αυτοί θα διαταθούν κατά τον τοκετό. Για ακόμα μεγαλύτερη διάταση ενώστε τα πέλματα και απομακρύνετε τα γόνατα όσο μπορείτε περισσότερο, ώστε να πλησιάζουν στο επίπεδο που είναι οι γλουτοί σας. Με μικρές κινήσεις, σιγά-σιγά, προσπαθείτε να φέρετε τα πέλματα πιο κοντά σας.
Μια άλλη στάση είναι, αγαπημένη τον μικρών παιδιών, είναι το βαθύ κάθισμα. Είναι η φυσική στάση για να βγει οτιδήποτε από τη λεκάνη. Είναι επίσης μια στάση που πολλές κοινωνίες τη χρησιμοποιούν στις συναθροίσεις τους. Μια παραλλαγή θα είναι να στηρίζετε πλάτη και αγκώνες στον καναπέ. Επίσης, είναι πολύ βολικό, όταν είσαστε σε βαθύ κάθισμα, να στηρίζετε την πλάτη σας στην μπάλα, που αυτή με τη σειρά της ακουμπά στον τοίχο. Στην αρχή πιθανό να νιώσετε ότι ταλαντεύεστε μέχρι να βρείτε την ισορροπία σας. Με τον καιρό όμως θα το συνηθίσετε και ίσως να αποδειχθεί μια από τις πιο βολικές στάσεις, για να βλέπετε το αγαπημένο σας τηλεοπτικό πρόγραμμα. Για να καταλάβετε πόσο βοηθά η στάση αυτή στην προετοιμασία του σώματός σας για τον τοκετό, να ξέρετε ότι η κατά τη διάρκεια της αυξάνεται η χωρητικότητα της λεκάνης σας κατά 10-30% σε σχέση με την ύπτια θέση.
Επιπλέον, οι πυελικές ασκήσεις ή γνωστές ως ασκήσεις Kegel (δες το άρθρο “Καταπολεμήστε τη χαλάρωση του κόλπου και την ακράτεια με ασκήσεις Kegel”) , πρέπει να γίνονται για δυο λόγους. Πρώτον για την μυϊκή ενδυνάμωση. Πιο δυνατοί πυελικοί μύες βοηθούν στη γρήγορη αποκατάσταση της περιοχής μετά των τοκετό. Δεύτερον με τις ασκήσεις αυτές, η έγκυος μαθαίνει να ελέγχει τη λειτουργία των μυών και επιφέρει συνειδητά τη χαλάρωση τους, που είναι προϋπόθεση για να βγει εύκολα το μωρό. Μπορείτε να τις κάνετε πολλές φορές την ημέρα και παντού, μπροστά στον υπολογιστή, στην ουρά για το ταμείο ή όταν το φανάρι είναι κόκκινο.
Η yoga και ο χορός της κοιλιάς είναι δυο δραστηριότητες που γυμνάζουν και βοηθούν στην φυσιολογική εμπέδωση του μωρού.
Το μασάζ στο περίνεο, μπορεί να κάνει την περιοχή που βρίσκεται μεταξύ κόλπου και πρωκτού (δέρμα και μυς) πιο ελαστική, ώστε στον τοκετό να τραυματιστεί όσο το δυνατόν λιγότερο ή να μη χρειαστεί περινεοτομή. Γίνεται από την 34η εβδομάδα, 3-4 φορές/ εβδομάδα για 5 λεπτά. Η διαδικασία έχει ως εξής: Με καθαρά χέρια, ξαπλώνετε και με τη χρήση κάποιου λιπαντικού όπως ΚΥ-gel, τοποθετείτε τους αντίχειρες έως και 3 εκατοστά μέσα στο κόλπο. Πιέζετε και τεντώνετε προς τα πίσω και στα πλάγια, έως να νιώσετε κάποιο αίσθημα καύσου. Όταν το νιώσετε, κρατείστε τους ιστούς τεντωμένους για ένα λεπτό, μέχρι το αίσθημα αυτό υποχωρήσει. Συνεχίστε με μασάζ στο κατώτερο τμήμα του κόλπου καθώς οι αντίχειρες πηγαίνουν πλάγια-πίσω. Κάνετε μαλάξεις χρησιμοποιώντας τους αντίχειρες εσωτερικά και τα υπόλοιπα δάκτυλα εξωτερικά.
